ساعات شب را برای ورزش انتخاب نکنید زیرا در این ساعات اکسیژن جذب شده توسط درختان در روز به‌صورت دیاکسیدکربن از برگ درختان به محیط خارج انتشار می‌یابد.
بسیاری از افراد به‌ویژه در فصل گرما و تابستان ساعات اولیه شب را برای ورزش در پارک‌ها انتخاب می‌کنند که این گزینه به‌دلیل انتشار دیاکسیدکربن در ساعات شب مطلوب نیست و محققان توصیه می‌کنند افراد علاقه‌مند به ورزش نخستین ساعات روز به‌ویژه ساعت ۵:۳۰ تا ۷:۳۰ صبح را که هنوز تجمع خودروها در خیابان‌ها زیاد نشده و هوا از نظر آلودگی همچنان در شرایط مطلوب قرار دارد، برای ورزش برگزینند.
ورزش در ساعات پایانی شب به‌دلیل پدیده بازدم دی اکسید کربن برای ریه بسیار خطرناک و مضر است و بنابر نظر کارشناسان در این ساعات پیاده‌روی در معابر عمومی شهر بهتر از پیاده‌روی در سطح پارک‌هاست.حتی توصیه می‌شود افراد در ساعات شب بر نیمکت‌هایی که در محیط‌های پر درخت پارک‌ها قرار دارند ننشینند زیرا خطر بروز خفگی به‌دلیل انتشار دیاکسیدکربن زیاد از برگ درختان وجود دارد.
انسان و بیشتر موجودات زنده، اکسیژن هوا را جذب کرده و صرف سوخت و سازهای داخلی می‌کنند و در عوض دیاکسیدکربن به هوا برمی‌گرداند. این فرایند تولید دیاکسیدکربن، تنفس نام دارد. تنفس در زندگی انسان و موجودات دیگری که مصرف‌کننده اکسیژن هستند، نقشی اساسی ایفا می‌کند به‌گونه‌ای که اگر برای چند لحظه مانع تنفس شویم، موجود زنده از هستی ساقط می‌شود.
تنفس فرایندی است در جهت گردش عقربه‌های ساعت. در جنگل، می‌توان تغییرات مشخص غلظت دیاکسیدکربن را اندازهگیری کرد. توزیع متوسط دی اکسید کربن در جو، در حدود۳۲۰ قسمت در میلیون است. با طلوع خورشید، عمل فتوسنتز آغاز می‌شود و دی اکسید کربن موجود را درختان مصرف و به ترکیبات آلی تبدیل می‌کنند و مقدار آن شدیدا کاهش می‌یابد. در اواسط روز، شدت تنفس بالا می‌رود و مصرف دی اکسید کربن کاهش می‌یابد و به ۱۰ تا ۱۵قسمت در میلیون، کمتر از متوسط روزانه اندازهگیری شده در ناحیه تاج درخت، می‌رسد. با غروب خورشید، عمل فتوسنتز هم متوقف می‌شود اما تنفس ادامه می‌یابد و مقدار دی اکسید کربن در نزدیکی سطح زمین ممکن است به ۴۰۰قسمت در میلیون هم برسد.
فعالیت طبیعی شش‌ها بدین طریق است که اکسیژن دریافتی از هوای سالم را از طریق دم جذب کرده و پس از آن دی اکسید کربن را به‌صورت بازدم از بدن خارج می‌کنند، بنابراین هنگامی که افراد شب و در محیطی پر درخت ورزش می‌کنند نه تنها بر اثر این فعالیت اکسیژن بیشتری وارد بدن آنها نمی‌شود که باعث وارد شدن دیاکسیدکربن به ریه‌ها و دم و باز دم مکرر دیاکسیدکربن و کاهش میزان اکسیژن مورد نیاز برای بدن می‌شود.
بنابراین بهترین گزینه آن است که افراد ساعات شب را به پیاده‌روی و نه ورزش سنگین در محیط‌های پر درخت اختصاص دهند زیرا در نتیجه ورزش سنگین میزان دم و بازدم در هر دقیقه بسیار بالا می‌رود و افرادی که در ساعات شب در پارک‌ها می‌دوند در خطر جذب دیاکسیدکربن بیشتر قرار می‌گیرند و این مسئله در دراز‌مدت عوارضی را در ریه آنها پدید می‌آورد.